Patterns of Byzantine and Western Historiography in the Chronicle of Nestor

PatternsΤο Πρώιμο Ρωσικό Χρονικό, η μόνη πηγή αναφορικά με τις συνθήκες διαμόρφωσης της Ρωσίας του Κιέβου, εμφανίζει αρκετές επιρροές από τη βυζαντινή λογοτεχνία, καθώς και ορισμένες από τη Δύση. Πιθανόν όχι συμπτωματικά, όταν αναφέρεται στους παγανιστές Σλάβους, το Χρονικό δίνει έμφαση στα έθιμα που υποδηλώνουν βαρβαρότητα και χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο και βρίσκονται σε αντίθεση με τις χριστιανικές αρχές. Η μελέτη εστιάζει στην πολυμορφία των ιστοριογραφικών προτύπων του Χρονικού, τα οποία αφορούν κυρίως: α) πρότυπατης συριακής εκκλησιαστικής ιστοριογραφίας (κοινοί τόποι για τους βαρβαρικούς λαούς και κατανομή του κόσμου από τους τρεις γυιους του Νώε), τα οποία προέρχονται από τη βυζαντινή γραμματεία, β) τιςομοιότητες που παρατηρούνται μεταξύ του Χρονικού και των βυζαντινών πηγών ως προς την παράθεση εθνογενετικών μύθων, γ) την καταπίεση των Σλάβων από τους Αβάρους, η οποία αναφέρεται από τον Φρεδεγάριο. Η συνολική εξέταση των παραπάνω οδηγεί στο συμπέρασμαότι ο συγγραφέας του Χρονικού ήταν σε θέση να μεταπλάσει και να προσαρμόσει στα δεδομένα της εποχής του τα ιστοριογραφικά πρότυπα που άντλησε από βυζαντινές και δυτικές πηγές, προβάλλοντας τη δικήτου εκδοχή για τα ήθη ή την προέλευση διαφόρων φύλων και λαών της Ανατολικής Ευρώπης. Επίσης, σε ιδεολογικό επίπεδο, ο εκχριστιανισμός των Ρως είναι το καθοριστικό σημείο για τη μετάβασή τους στον πολιτισμό και την ενσωμάτωσή τους στη χριστιανική οικουμένη.Το Πρώιμο Ρωσικό Χρονικό, η μόνη πηγή αναφορικά με τις συνθήκες διαμόρφωσης της Ρωσίας του Κιέβου, εμφανίζει αρκετές επιρροές από τη βυζαντινή λογοτεχνία, καθώς και ορισμένες από τη Δύση. Πιθανόν όχι συμπτωματικά, όταν αναφέρεται στους παγανιστές Σλάβους, το Χρονικό δίνει έμφαση στα έθιμα που υποδηλώνουν βαρβαρότητα και χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο και βρίσκονται σε αντίθεση με τις χριστιανικές αρχές. Η μελέτη εστιάζει στην πολυμορφία των ιστοριογραφικών προτύπων του Χρονικού, τα οποία αφορούν κυρίως: α) πρότυπα της συριακής εκκλησιαστικής ιστοριογραφίας (κοινοί τόποι για τους βαρβαρικούς λαούς και κατανομή του κόσμου από τους τρεις γυιους του Νώε), τα οποία προέρχονται από τη βυζαντινή γραμματεία, β) τις ομοιότητες που παρατηρούνται μεταξύ του Χρονικού και των βυζαντινών πηγών ως προς την παράθεση εθνογενετικών μύθων, γ) την καταπίεση των Σλάβων από τους Αβάρους, η οποία αναφέρεται από τον Φρεδεγάριο. Η συνολική εξέταση των παραπάνω οδηγεί στο συμπέρασμαότι ο συγγραφέας του Χρονικού ήταν σε θέση να μεταπλάσει και να προσαρμόσει στα δεδομένα της εποχής του τα ιστοριογραφικά πρότυπα που άντλησε από βυζαντινές και δυτικές πηγές, προβάλλοντας τη δική του εκδοχή για τα ήθη ή την προέλευση διαφόρων φύλων και λαών της Ανατολικής Ευρώπης. Επίσης, σε ιδεολογικό επίπεδο, ο εκχριστιανισμός των Ρως είναι το καθοριστικό σημείο για τη μετάβασή τους στον πολιτισμό και την ενσωμάτωσή τους στη χριστιανική οικουμένη

An overview of the armed conflicts in Late Byzantium.Theoretical Foundations and Current Research

Η μελέτη αποτελεί μία πρώιμη σύνοψη των συμπερασμάτων που προκύπτουν από το υλικό που συγκεντρώθηκε στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος «Ευρετήριο Πολεμικών Συγκρούσεων της Ύστερης Βυζαντινής Περιόδου». Οι παλαιότεροι μελετητές της στρατιωτικής ιστορίας είχαν υιοθετήσει ένα θεωρητικό υπόβαθρο το οποίο βασιζόταν στην έννοια της «αποφασιστικής μάχης», όπως την είχαν οραματιστεί οι θεωρητικοί του πολέμου τον 19ο αι. Μετά από μία σύντομη αναδρομή στην ιστορία της έρευνας, ιδίως των τελευταίων δεκαετιών, αναλύονται ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα εκστρατειών που χρονολογούνται στην υστεροβυζαντινή περίοδο. Το συμπέρασμα το οποίο συνάγεται από την ανάλυση αυτή είναι ότι οι εκ παρατάξεως μάχες ήταν κατά πολύ σπανιότερες σε σχέση με άλλου τύπου συγκρούσεις (κυρίως πολιορκίες και επιδρομές) που στόχο είχαν να φθείρουν τον αντίπαλο και όχι να καταστρέψουν τον στρατό του

Double Trouble

Maintaining the function of the systems and recovering from shocks or chronic stresses is what, nowadays, refers to Urban Resilience. Resilience is a term derived from the Latin verb resilire, which means bounce. It was used as a synonym of resistance in different contexts such as medical, psychological, among others. However, since the 1980s, the concept of resilience was mostly associated with the ecological field and referred to as the capability of dealing with catastrophes (Fooken 2016: 13ff; Voss & Dittmer 2016: 179ff; Wink 2016: 1ff). Currently, it is a topic frequently discussed worldwide due to the Anthropocene, which is aggravating climate change at an accelerated pace. In this context, the term is used to emphasize the constant symbiosis between humans and nature (Prominski 2014: 6ff). The approach of this paper tackles flood risks in a specific neighborhood in the city of Hannover. For that matter, historic events and actions implemented by the municipality, as well as the study of data provided, will be mentioned in this document. After going through a research and discussion phase, the intention is to develop guidelines and propose design strategies to address flood threats at the study case site

Cloud RAN for Mobile Networks - a Technology Overview

Cloud Radio Access Network (C-RAN) is a novel mobile network architecture which can address a number of challenges the operators face while trying to support growing end-user’s needs. The main idea behind C-RAN is to pool the Baseband Units (BBUs) from multiple base stations into centralized BBU Pool for statistical multiplexing gain, while shifting the burden to the high-speed wireline transmission of In-phase and Quadrature (IQ) data. C-RAN enables energy efficient network operation and possible cost savings on base- band resources. Furthermore, it improves network capacity by performing load balancing and cooperative processing of signals originating from several base stations. This article surveys the state-of-the-art literature on C-RAN. It can serve as a starting point for anyone willing to understand C-RAN architecture and advance the research on C-RA

Primary Percutaneous Coronary Intervention in Acute ST-Elevation Myocardial Infarction: The Experience of "Evagelismos" General Hospital of Athens

BACKROUND: Primary percutaneous coronary intervention (PCI) has been shown to be a better reperfusion strategy in patients with ST-elevation myocardial infarction (STEMI) compared with thrombolysis, particularly when applied early. The objective of the present study was to report our experience from treating patients presenting to the emergency room of our hospital with STEMI with primary PCI. PATIENTS AND METHODS: The population of the study included 100 patients who presented to our hospital with STEMI and underwent primary PCI over a 12-month period. Patients’ clinical and angiographic data were retrospectively collected and patients were followed up for 9 months. Technical details of the primary PCI, including stent implantation, and use of drug eluting stents, thrombus aspiration catheter, or platelet glycoprotein IIb/ΙΙΙa inhibitors were recorded and correlated to clinical and angiographic patient data. RESULTS: Of 196 patients who presented o the emergency room with STEMI during the study period, 100 (51%) patients (85 men and 15 women) underwent primary PCI. PCI was successful with TIMI 3 flow of the infarct-related coronary artery in 79 (79%) patients. Six (6%) patients died during hospitalization and another 4 (4.3%) patients died during the 9-month follow up period. Twenty one (22%) patients required rehospitalization for acute coronary syndrome, of whom 17 needed a repeat PCI and 4 patients were submitted to coronary artery bypass grafting. Left ventricular ejection fraction (LVEF) was <50% in 54 (54%) patients. In 52 patients primary PCI was performed in less than 4 hours from onset of symptoms. In his cohort, 19 patients were thrombolyzed before arriving to the catheterization laboratory. Antithrombotic therapy with platelet glycoprotein IIb/IIIa inhibitors was used in 48 (48%) patients. Univariate analysis showed that the odds of achieving TIMI 3 flow were higher after using IIb/ΙΙΙa inhibitors (odds ratio-OR 6.4) or if the LVEF ≥50% (vs LVEF < 50%) at the beginning of the PCI (OR 6.4). If the time from the onset of symptoms to PCI was >4 hours, the odds of achieving TIMI 3 flow were reduced by 23.4% compared to time from symptoms to PCI <4 hours. The presence of TIMI 3 flow of the infarct-related artery reduced the odds of death by 10.2% compared to the absence of TIMI 3 flow of the infarct-related coronary artery. CONCLUSION: Our results are in keeping with those published by other groups performing primary PCI. We demonstrated the importance of time interval from onset of symptoms until PCI is started. We found that the use of GP IIb/IIIa inhibitors was beneficial and emphasized the predictive value of LVEF >50% and the importance of achieving TIMI 3 flow in the IRA at the end of the procedure